Στις μικρότερες ηλικίες η επιθετικότητα εμφανίζεται με σκόπιμη καταστροφή αντικειμένων και με πρόκληση πόνου με χτυπήματα. Τα μεγαλύτερα παιδιά που έχουν χρησιμοποιούν περισσότερο ύβρεις και απειλές και σωματική βία. Οι γονείς είναι συχνά αβέβαιοι για το πότε θα πρέπει να επιτρέψουν ή να τιμωρήσουν μια επιθετική συμπεριφορά, ειδικά όταν πρόκειται για μικρές ηλικίες. Λένε, ας το…παιδί είναι, δεν καταλαβαίνει…! Όμως δεν είναι έτσι! Καταλαβαίνει και πολύ καλά μάλιστα
Η επιθετικότητα συχνά εμφανίζεται στα παιδιά και οι γονείς δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν. Οι περισσότεροι καταφεύγουν εξοργισμένοι στη χρήση βίας. Είναι λογικό η επιθετικότητα και η άσχημη συμπεριφορά του παιδιού να εξοργίζει τον γονέα, όμως εκείνος είναι αυτός που πρέπει να έχει την ωριμότητα και την ψυχραιμία ώστε να δείξει το καλό παράδειγμα στο παιδί. Το σίγουρο είναι πως η βία προκαλεί απλά περισσότερη βία και θυμό.
Ένας λόγος που ίσως το παιδί έχει κακή και ανυπάκουη συμπεριφορά είναι ότι θέλει να αποσπάσει την προσοχή του γονέα, είτε επειδή νοιώθει παραμελημένο ή ζηλεύει. Γίνεται προκλητικό, καταστρέφει αντικείμενα, βρίζει ή επιτίθεται στα μικρότερα αδέλφια. Αν ο γονιός θυμώσει, φωνάξει, ασχοληθεί έστω και αρνητικά με το παιδί, ενισχύει τις εκρήξεις θυμού από το παιδί γιατί προτιμά να έχει έστω και μια θυμωμένη αντίδραση από το να μην έχει καμία απολύτως. Η καλύτερη αντιμετώπιση απέναντι στις εκρήξεις θυμού είναι η αδιαφορία και η ήρεμη καθοδήγηση και συμβουλή. Μιλήστε με το παιδί, προσπαθήστε να του μάθετε άλλους ήρεμους τρόπους να εκφράσει το θυμό του, κυρίως συζητώντας μαζί σας αυτό που το εξοργίζει. Αφιερώστε χρόνο στο παιδί, μάθετε να ακούτε τα προβλήματα του, μοιραστείται μια ευχάριστη δραστηριότητ. Μην ξεχνάτε τη δύναμη της επιβράβευσης της θετικής συμπεριφοράς!
Οι αυστηρές τιμωρίες και κυρίως η σωματική τιμωρία έχουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που αναμένονται. Έρευνες δείνουν ότι μακροπρόθεσμα τα παιδιά που είχαν τιμωρηθεί αυστηρά και βίαια εμφανίζουν διαταραχές συμπεριφοράς και μεγαλύτερη επιθετικότητα. Ο γονέας αποτελεί πρότυπο, επομένως ένας γονέας τιμωρός αποτελεί αρνητικό πρότυπο. Μην φτάσουμε όμως στο άλλο άκρο…να επιτρέπουμε τα πάντα!
Χρειάζεται οριοθέτηση, πολύ συζήτηση και επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά. Διδάξτε στα παιδιά κανόνες για την καλή λειτουργία της οικογένειας ώστε να υπάρχει πειθαρχία. Πρέπει το παιδί να κατανοήσει γιατί οι κανόνες είναι σημαντικοί. Επίσης πρέπει να υπάρχουν μικρές ανταμοιβές για να επιβραβεύσουν την καλή συμπεριφορά.
Αν πραγματικά χρειαστεί τιμωρία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την τεχνική της στέρησησ. Δηλαδή, να πάρετε από το παιδί ένα αγαπημένο παιχνίδι για κάποιο διάστημα, να στερηθεί μια βόλτα που θα πηγαίνατε, να μην δει τηλεόραση κ.λ.π.
Το πιο σημαντικό, είναι τόσο οι αμοιβές όσο και οι τιμωρίες να εφαρμόζονται τη σωστή στιγμή και να κρατάτε πάντα το λόγο σας. Ιδανικός χρόνος και για τα δύο είναι αμέσως μετά την πράξη του παιδιού. Πριν βάλετε κάποια τιμωρία πρέπει να υπάρχει πάντα η προειδοποίηση και οι απειλές σας να είναι ρεαλιστικές, αλλιώς δεν θα σας δώσει καν σημασία! Πρέπει να τηρούνται οι κανόνες της αμοιβής και της τιμωρίας. Συχνά οι γονείς βάζουν μια τιμωρία αλλά μετά από λίγο την αναιρούν κάτω από την πίεση του παιδιού…αυτό είναι λάθος! Όπως μεγάλο λάθος είναι οι συνεχόμενες απειλές που δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Ο γονιός τότε χάνει την αξιοπιστία του και το παιδί παίρνει τον έλεγχο!
Τέλος, κάτι πάρα πολύ σημαντικό είναι ο γονιός να δείχνει καλή συμπεριφορά και να μην έχει ξεσπάσματα θυμού μπροστά στα παιδιά!
[πηγή:paidagwgos]
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.