Αρχική   Οι ιστορίες σας   Η ιστορία της γλυκειάς Δέσποινας

Η ιστορία της γλυκειάς Δέσποινας

Νιάκι μου ειμαι η Δέσποινα και θα σου πώ κι εγώ τη δική μου ιστορία γέννησης της μπουμπούς μου …

‘Ηταν πέρυσι Απρίλιος (2012) που είχα ατονίες μου μύριζαν όλα τα φαγητά και κυρίως το πορτοκάλι, φαγητά που τα λάτρευα όπως μπιφτέκια και γεμιστά, δεν ήθελα να τα βλέπω δεν έτρωγα τίποτα,  το θέμα της καθυστέρησης δεν με απασχολούσε γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά και λόγω άγχους συχνό φαινόμενο.  Παλαιότερα είχα κάνει πολλά τέστ… αρνητικά βέβαια, οπότε δεν μου πέρασε απο το μυαλό καθόλου η περίπτωση να είμαι έγκυος.  Έρχεται Μάϊος και το συζητάω με την κολλητή μου και αποφασίζουμε να κάνω ένα τέστ να μας φύγει η υποψία. Εγώ σίγουρη ότι δεν είμαι έγκυος, κρυφά απο τον άντρα μου, έκανα το τέστ,  γιατί λέω …”γιατί να τον σκωτίζω με κάτι που αποκλείετε να υπάρχει?” … σίγουρη εγώ… δεν είμαι έγκυος.  Πάω κάνω άνα τέστ …ΘΕΤΙΚΟ!!!  Δεν πίστευα στα μάτια μου!!!  Πάω και παίρνω ένα ηλεκτρονικό τέστ ….παλι Θετικο!!!  ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ??? ΕΓΩ???  μα πως???  Πάω το λέω στον άντρα μου …εγώ να συνεχίζω να πιστεύω,  ΟΧΙ… δεν ειμαι!!!   Την επόμενη μέρα πάω στο γιατρό… ΕΓΚΥΟΣ 6 εβδομάδων!!!!!  Βεβαίως και εκεί, είχα την πρώτη επαφή με την μπουμπού μου!!! Άκουσα την καρδούλα της, ένα συναίσθημα ΥΠΕΡΟΧΟ, δεν μπορεί να καταλάβει κανείς αν δεν το έχει νιώσει!!!  Εμείς δεν είχαμε προγραμματίσει την μπουμπού και μας ήρθε ξαφνικό, αλλά μετά απο 6 χρόνια με τον άντρα μου και 3 παντρεμένη,  ήταν καιρός να γίνουμε γονείς!!!
Εγώ πάντα ήθελα, αλλά δεν το σκεφτόμουν τόσο σύντομα!!!    Τα πιο όμορφα πράγματα όμως γίνονται εκεί που δεν τα περιμένεις!!!  Όσο περνούσε ο καιρός χάϊδευα την κοιλίτσα μου, της μιλούσα, ήμουν τόσο ευτυχισμένη, περίμενα να περάσει ο καιρός, το φύλλο το μάθαμε μετά τον 6ο μήνα γιατί η κυρία είχε τα πόδια κλειστά (πολύ καλό προσόν αυτό!!!).  Εγώ μέσα μου ήμουν σίγουρη ότι είναι κορίτσι, έκανα Β’ επιπέδου και η γιατρός που μου την έκανε έγραφε 80% αγόρι.  Η κοιλιά μου ήταν μυτερή όλοι λέγαν “γιός γιός γιός”,  θυμάμαι χαρακτηριστικά, μου λεγε η γιαγιά μου, εγώ όμως ήξερα έχω κόρη, η μικρή μου δεν είχε γυρίσει και ήξερα οτι θα πάω για καισαρική. Ηταν και μεγάλο μωρό και τυλιγμένη γύρω απο το λώρο, αλλα δεν με ένοιαζε, αυτό που μ’ ένοιαζε ήταν οτι είχα ενα ΘΑΥΜΑ μέσα στη κοιλίτσα μου, που ο Θεούλης με αξίωσε να γίνω μανούλα, …. μπαίνω στο μήνα μου και πάω στην Αθήνα, όλα φυσιολογικά ως τώρα,
36 εβδομαδων πάω στο γιατρό μου να με δεί,  1,5 βδομαδα πριν γεννήσω,  ΠΗΤ 16/01 ημερομηνία προγραμματισμένης ΚΤ 3/01, πάω στο γιατρό κ βλέπουμε αυξημένα αμνιακά υγρά.

Αυτά έγιναν 20/12,  μου λέει -έλα πάλι την Δευτέρα να σε δώ- 24/12 παραμονή Χριστουγέννων, ούτε ότι θα γεννήσω… ουτε τίποτα. απλά έλα να σε δώ!!!
Πάω πρωϊ πρωϊ …μπανιαρισμένη,  08:00 ήμουν εκεί, κατά τις 09:00 μπαίνω για υπέρηχο… τα υγρά αυξημένα πιο πολύ  -μου λέει ο γιατρός – πήγαινε για καρδιογράφημα.
Πάω…παω, ρωτάω… θα κάνω εισαγωγή;;;  ναι μ λέει, και εισαγωγή και καισαρική!!!
Αααααααααα,  ωραία  -του λέω,  να ενημερώσω τον άντρα μου που ήταν στη Μύκονο- του λεω!!!
Πανικόβλητος κι αυτός να έρθει Αθήνα, γέννησα στις 11:45 την μικρή μου, την είδα στις 14:00 για 5 λεπτά γιατί επί 5 ώρες ήμουν στη αίθουσα με ένα πιεσόμετρο αγκαλιά, είχα ανεβάσει πίεση μέχρι που στις 17:30 μου δίνουν ενα υπογλώσσιο να μου πέσει η πίεση και με ανέβασαν στο δωμάτιο, μου έφεραν την μπουμπού μου…. και απο τότε δεν τ αποχωρίζομαι ΠΟΤΕ.     Είναι ίδια ο μπαμπάς της!!!  Και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον ΘΕΟ και Την ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ που με αξίωσε να γίνω μανούλα!!!

η μπουμπου μ κ ο αντρουλης μ ειναι ολη μ η ζωη

 



Αφήστε μια απάντηση